Jesús Busto - O descubrimento de Campelo contado por Carlos Bremón e Jorge Imbert. Fotografa de Willy Uribe: Jorge Imbert entubándose no seu primeiro baño en Campelo. 1987.
CARLOS BREMÓN - 1983
A historia do descubrimento da praia de Campelo como praia de surf é moi curiosa.
Anos atrás, cando aínda residía en Coruña, Rufino falárame dunha praia de Ferrol que coñecera facendo pesca submarina. Describiuma como unha praia estreita e con moitas pedras redondas e brancas ao pé dun cantil, e díxome que había boas ondas. Anos máis tarde, cando eu xa levaba vivindo en Ferrol un ano, ocorréuseme visitala lembrando o que Rufino me contou. Pero aínda que parecía unha bonita praia, polo menos aquel día, non tiña unhas ondas tan boas, polo que non volvín a ela.
Pero no seguinte verán, en 1983, cando Doniños quedou sen ondas, ocorréuseme volver visitar Campelo. E cal foi a miña sorpresa que cando cheguei había un metriño limpo rompendo perfecto. Recordo que me estiven metendo de seguido unha semana con aquelas condicións, naturalmente en solitario.
O resto dos que facían surf, estrañados pola miña ausencia, cando me vían en Ferrol preguntábanme “¿Onde estás estes días?”. E eu sorría e inventábame calquera desculpa.
Pero aquel segredo non se podía manter moito tempo oculto. E cando se descubriu, á parte de insultarme “e lanzarme todo tipo de improperios ”, os amigos de Doniños trasladáronse a Campelo. E aquel verán aquela praia solitaria encheuse de surfeiros.
JORGE IMBERT - 1987
Foi nun das miñas primeiras viaxes a Galicia, no ano 1987. Tras levarnos os locais, Nano, Keko e compañía, a varias praias, e ante a imposibilidade de poder meternos nalgún sitio, preguntamos aos nosos anfitrións por algún outro lugar. Faláronnos entón doutra praia, cuxo nome era Campelo, na que rompían ondas moi ocas e rápidas. Iso puidemos deducir dos seus xestos e onomatopeias. Con todo para eles era un lugar ao que non valía a pena ir. Con todo esa era o tipo de descrición que estabamos a desexar ouvir.
Cara alí dirixímonos, e cando chegamos puidemos observar desde o cantil unhas ondas incribles. Xa na auga, as series superaban as mellores das nosas expectativas. E alí estaba Willy para inmortalizarnos.
Artigo orixinal: www.desdelacroa.blogspot.com/2010/02/historias-campelo.html
Traducido con OpenTrad
