Desde a Croa - A finais dos anos 50, o francés Georges Hennebutte desenvolve o que en francés se denominou a “chevillére”, que aos poucos meses da súa aparición pasou a denominarse “fil á patte” (amarre). Inicialmente esta innovación non foi aceptada polos surfeiros máis puristas que querían que o surf seguise sendo fiel ás súas orixes, coas mínimas interferencias. Durante moitos anos foi utilizado unicamente polo sobriño de Georges Hennebutte, Claude Durcudoy.
Pero a posibilidade de non perder a táboa nunha caída, e evitar o ter que nadar tras ela, era irresistiblemente atractiva. O “invento” abriu as portas á experimentación. Os surfeiros podían probar novas manobras sabendo que se caían á auga non perderían a táboa. Unha década máis tarde, concretamente no ano 1974, o americano Clark patenta o modelo de leash (invento) que coñecemos hoxe.
O termo “invento” xestouse nunha viaxe que os santanderinos Antonio, Meco e Lolis realizaron a finais dos 60 a Biarritz. Na Grande Plage estaba a celebrarse un campionato e observaron que uns tahitianos tiñan amarrados a un dos seus nocellos un pano. Do pano saía unha corda que os unía á táboa. De volta a casa, cando chegaron á praia de Somo, empezaron a falar cos seus amigos do invento dos tahitianos, e de aí quedou o nome.
Como ocorría co resto do material o gran problema era conseguilos, e para elo os surfeiros galegos tíñanse que trasladar a Xixón ou Bilbao, onde se atopaban as tendas de surf máis próximas ás nosas praias, ou ben pensar xeitos para prolongar a súa vida tal e como lembra Keko Montalvo “Cando se nos rompían volviámolos a pegar na cociña de gas de casa fundindo na chama os dous extremos. A verdade é que por onde os pegabamos non volvían romper, polo que era fácil ver inventos con tres ou máis unións”.
Outro dos problemas a resolver era como lograr unha unión firme e fiable do invento á táboa de surf. Levados pola intuición, aínda que neste caso equivocada, os inventos chegáronse a amarrar á quilla da táboa. Máis adiante, e tras entender a repercusión desta solución na velocidade da táboa, se enfibraba á táboa unha ponte de fibra ao que se anudaba o invento. Finalmente chegarían os tapóns que hoxe coñecemos.
Fotografías de Eloy Taboada-Estudo 108.
Artigo orixinal: http://desdelacroa.blogspot.com/2009/07/historias-los-inventos.html
Traducido con OpenTrad
